Dziś, po ponad dwóch latach od diagnozy Mii, czuję, że muszę w końcu spisać naszą historię. To opowieść o miłości, o sile, która rodzi się w najtrudniejszych chwilach, i o tym, jak choroba mojego dziecka nauczyła mnie, co w życiu jest naprawdę ważne.

Na zdjęciu byłam ja i moja mała córeczka, która towarzyszyła mi w pracy zdalnej. Pamiętam, że pomyślałam: „To dobry początek. Pokażę kawałek mojego życia, połączę sferę prywatną z zawodową”. Myślałam, że buduję społeczność. Zamiast tego zalała mnie fala krytyki. Komentarze w stylu: „Nie dba pani o prywatność dziecka” mocno uderzyły. Usunęłam post. I, przyznam, bolało.